10. Love is in the air

Lieve lezers,

“I hate saying goodbye to someone you want to spend every minute with. But goodbyes are not forever, goodbyes are not the end, it simply means: I'll miss you, until we meet again.”

Eindelijk was het zover, de aankomst van Jordi op St Lucia! 29 december vertrok hij uit Amsterdam en kwam vervolgens op 30 december aan op St Lucia. Eindelijk weer samen, zoals het hoort. We hebben 10 dagen heerlijk vakantie gevierd, ik had vrijgenomen van mijn werk, om elke minuut bij Jordi te zijn. We hebben overnacht in het hotel waar we altijd gebruik maken van het zwembad, “Coco Palm”. We hebben hiervoor gekozen omdat het niet zo heel duur was, dicht bij mijn huis en dicht bij Sandals zodat we alle kanten op konden.

Jor mocht gratis mee met de shuttle van Sandals, dus daar stond ik op hem te wachten.
Eindelijk om kwart over 5 was het zo ver, daar was hij dan. Waar ik zo lang op gewacht heb! Eindelijk weer een knuffel, eindelijk elkaar weer aanraken in plaats van alleen maar skype en whatsapp. Dit was echt, hij was er echt. Het leek net alsof ik in een droom was. Eindelijk weer een kus en een knuffel, die grote armen om me heen. Mijn beschermengel, ja, dat was fijn. Een gevoel dat ik voor eeuwig vast wil houden.

Eenmaal aangekomen in het hotel, bleek het dat we een hogere kamerklasse toegewezen hadden gekregen! Helemaal top! Beetje spullen uitpakken en vooral veel praten. Genieten van elkaars bijzijn. Al kregen we al gauw honger. Alleen was de eerste avond qua eten niet bepaald een culinair hoogstandje. Aangezien mijn creditcard en pinpas niet werkten, Jor zijn pinpas niet en ik niet veel contant geld op zak had. Met als gevolg een goedkoop avondje Burger King.

31 december 2012, oudejaarsdag. Voor het eerst oud en nieuw vieren op slippers, toch wel een heel gek idee. In de ochtend even naar het strand geweest en lekker geracet met een jetski. Achterop bij Jor op de jetski, met mijn haren door de wind, vasthoudend aan mijn mannetje, heerlijk. Rond 7 uur ’s avonds nog even met onze ouders geskypt om hun alvast een Gelukkig Nieuwjaar te wensen. Het was daar immers al 2013. Daarna heb ik Jor mijn huis laten zien en samen met de meiden Mexicaanse wraps gegeten. Op naar het strand, om daar vervolgens het jaar uit te zitten. Het leek wel of heel St Lucia op het strand was. Enorm veel mensen. Klokslag 12 uur was niet hetzelfde als thuis. Het was allemaal wat vaag. Op maar 3 plekken was vuurwerk te zien, en alle lokale mensen reageerden alsof ze nog nooit vuurwerk hadden gezien. Natuurlijk Jor als eerste gelukkig Nieuwjaar gewenst! Daarna de rest. Fijn dat er nu iemand bij me was waar ik van hou. Niet zoals met kerst, toen ik hier alleen zonder familie zat. Dit was beter. Het begin van 2013, het jaar van allemaal mooie dingen hoop ik. Het jaar dat ik weer thuis kom en een hele ervaring achter me laat. Het jaar dat ik iedereen heel veel geluk en liefde toe wens. En het jaar, dat hopelijk voorspoedig verloopt. 2013, feestend begonnen, maar niet al te lang, aangezien het boordevol was en er niet heel veel sfeer hing.

Nieuwjaarsdag, 1 januari 2013, het nieuwe jaar is begonnen. De dag dat Anna & Laura weer terug naar huis zouden gaan. ’s Ochtends dus naar het internhuis gelopen om ze een goede reis te wensen. Ze waren erg blij om weer naar huis te kunnen, al zeiden ze wel dat ze St Lucia erg zouden gaan missen. Na het afscheid zijn we naar het strand gegaan en heerlijk een dagje gerelaxt. Eenmaal op het strand, kwam het ‘Fruitbootje’ langs. Het is een heel klein oud bootje, allemaal vlaggen rondom, met heel veel fruit. Het is heel goedkoop, dus we kochten daar elke dag ons dagelijkse fruit portie. Jor vond het fruitbootje geweldig! Zie foto’s, het is het bootje met al de vlaggen.

De volgende dag begon niet heel erg goed. We kregen bericht van het thuisfront dat Hayka was overleden. Het kon niet meer, ze had erg veel pijn en dat gunden we haar niet. Ze is op 3 januari 2013, op 12,5 jarige leeftijd, uit haar leiden verlost. Het was een geweldige hond, we zullen haar allemaal missen! Om onze gedachten even op iets anders te focussen zijn we samen een dagje naar Sandals geweest. We hadden een dagpas, dat betekend dat je een klein bedrag betaald, en dan de hele dag gebruik mag maken van alle faciliteiten. Om 11 uur zaten we al aan de cocktails. Daarna nog even wezen waterskien, aangezien dat ook inbegrepen was. Niet geheel een succes voor mij, aangezien ik geen aangeboren talent heb voor waterskien. Wel enorm gelachen! Jor, stond direct en maakte een mooi rondje. Daarna nog even lekker nacho’s gegeten en heerlijk op het strand gelegen. We hebben ook even Dirty Dancing na gedaan in het water, wat een mooie foto heeft opgeleverd! De hele dag enorm veel lopen eten, dat we ’s avonds geen honger meer hadden. Dus heerlijk tv gekeken in onze hotel kamer. De volgende dag was vrijwel hetzelfde, lekker gerelaxt. Al zijn we ’s avonds nog wel uit eten geweest. Dit keer naar “Big Chef”, een steakhouse. Eileen, Ryan, Franzi gingen ook mee. Ze hebben daar enorm lekker eten, het is best duur, maar het is het waard. Onze buikjes waren goed gevuld, na onze enorme steak.

Vrijdag 4 januari 2013, de dag dat we een tour gepland hadden. Franzi, Jor en ik. We wilden de tropische jungle tour doen, maar er was een kleine miscommunicatie. Wat leidde tot het gevolg dat we een andere tour moesten doen. Het werd de Soufrière Land Adventure Tour. In een Jeep gingen we richten het zuiden, langs een vissersdorpje richting Soufrière, om daar vervolgens het modderbad te doen en in een waterval te zwemmen. Tijdens de heenrit nog even gestopt bij een kerkje en gekeken bij alle vissersbootjes. Gedurende onze terugreis stopten we om foto’s te maken met een enorme slang. Jor vond dat natuurlijk hartstikke gaaf, het tegenovergestelde van mij ongeveer, aangezien ik daar niet zo heel veel mee heb. Op de foto is ook goed te zien, dat Jor staat te stralen en dat mijn gezicht zegt: “Wat doe ik mijzelf aan?!”. Haha. Wel een enorm gezellige dag gehad. Deze dag hebben Jor en ik samen afgesloten in de Tapas Bar. Enorm veel eten, we hadden wel 10 verschillende gerechten, we konden dan ook lang niet alles op met zijn tweeën. 1 gerecht was Octopus, zag er niet heel lekker uit, maar het smaakte erg goed! De Tapas Bar is een enorm gezellig restaurantje, gelegen aan het water. Alleen konden we niet aan het water zitten, aangezien het die avond regende.

De volgende dag nog even met Franzi naar het strand geweest, aangezien het Franzi’s laatste dag was. Het was een gek idee, haar tijd was over en ik was nog niet eens op de helft. Het leuke aan werken in een hotel is, is dat je heel veel dingen krijgt. Plus het feit dat ik met iedereen goed kan opschieten draagt daaraan bij. Met het gevolg dat ik een romantisch diner voor 2 had geregeld in Gordon’s. Dat is 1 van de restaurants van Sandals, maar de enige die niet inclusief is, gasten moeten daar $170 US voor betalen. Het is een erg mooi restaurant gelegen midden op de zee. We hebben erg genoten, het was dan ook erg leuk om dit restaurant uit te proberen!

Op 6 januari was het de tijd voor Franzi om naar huis terug te keren. Erg jammer, heb dan ook wel even een klein traantje laten vallen. In een erg korte tijd een enorm goede vriendin van me geworden. Heb zo met haar gelachen, gefeest, gehuild, gek gedaan en nog veel meer! Ik zal haar nooit vergeten. Zodra ik terug ben, plannen we ook een datum om elkaar weer te zien! Wat een super meid!

Diezelfde dag hebben Jor en ik onze culinaire hoogstandjes uitgebreid, door naar “Spice of India” te gaan. Volgens TripAdvisor is dat het beste restaurant van St Lucia. Nou die moesten we natuurlijk even uitproberen. En het was inderdaad erg lekker. Alles was net even wat beter dan in de andere restaurants. Service was beter, borden waren mooier opgemaakt, lekkere drankjes etc.

Maandag 7 januari 2013 hadden we nog een dagpas in Sandals. In de ochtend even de zee op met een kayak, waar we een zeeschildpad zagen. Ik was natuurlijk weer te laat om hem te filmen, maar we hebben hem in ieder geval gezien. ’s Avonds zijn we naar Sandals La Toc geweest, om daar te eten. We gingen naar Kimono’s, een Japans restaurant waar ze recht voor je neus koken. Natuurlijk kon het ei vangen niet ontbreken, dan schieten ze zeg maar stukjes ei door de lucht en dan moet jij hem proberen te vangen. Het eten was erg lekker, we hebben dan ook erg genoten. Tenslotte was het onze laatste avond samen. ’s Avonds nog wat gedronken bij de bar in ons eigen hotel, om vervolgens te gaan slapen.

Na 10 geweldige dagen kwam het moeilijkste gedeelte, gedag zeggen. We zouden niet moeten huilen dat het over was, we moeten blij zijn dat we het zo geweldig hebben gehad samen. Dat het zo fijn was om weer bij elkaar te zijn, we hebben zo van elkaar genoten en het voelde zo vertrouwd. Ik realiseer me hoeveel geluk ik heb, dat ik mijn leven mag delen met iemand die zo geweldig is. We hopen nu dat het goed blijft, we moeten het alleen nog even volhouden. Al doet de afstand toch wel heel wat met je. We gaan er voor! Samen zijn we sterk. Jor, I love you.❤

Tot de volgende keer!

x Kel