8. Grenada

Beste lezers,

“My commitment to the world? To see as much of it as possible!”

Veel tijd had ik niet om te treuren dat Lin & Niels weer waren vertrokken naar Nederland. Ik heb namelijk de unieke kans gekregen om naar Grenada te gaan, een ander eiland van de Caribbean! Super gaaf!

Grenada is nog kleiner dan St Lucia en heeft ongeveer 110.000 inwoners. Het wordt “The Isle of Spice” genoemd, zo genaamd door de speciale gekruide rum die ze hier maken. Het landschap is net zo heuvelachtig als in St Lucia, ook de munteenheid en de taal zijn hetzelfde. Het ligt 3 eilanden onder St Lucia, zie foto.

Het begon allemaal op 31 oktober 2012. Ryan kwam thuis uit het werk en vertelde dat hij en Roel zijn gevraagd voor een project, een project in Grenada. Wauw zei ik, hebben ze niet toevallig nog iemand nodig? Ik wil ook graag! Ik was wel heel erg jaloers haha. Hij vertelde dat ze die vrijdag een meeting hadden in Halcyon (het kleinste Sandals hotel in St Lucia). Als er de mogelijkheid was, zou hij mijn naam laten vallen voor als ze eventueel nog iemand nodig hadden. Maaaarrr, dat hoefde helemaal niet, want de volgende ochtend werd ook ik gebeld door Marcella met de vraag of ik geïnteresseerd was. Natuurlijk! Een unieke kans! Er werd ons medegedeeld dat we vrijdag 2 november 2012 om 13.00 uur ons moesten melden bij Mr Jones (Sandals Regional Director – Eastern Caribbean) op kantoor. Daar zouden we verder ingelicht worden over hoe en wat. Het enige wat we te horen kregen via Marcella, was dat het voor ongeveer een maand was en dat we zondag al zouden vertrekken.

Oh oh, daar begon de ellende. Franzi helemaal niet blij, nu miste ze niet 1 kamergenoot, maar 2. Helemaal in paniek, ze wilde naar huis, hoe kon ze nou achterblijven in haar eentje. Ze moest zelfs bijna huilen, maar al met al heeft ze zich sterk gehouden. Het tweede probleem, mijn leraar van school (Sjoerd Gehrels) kwam langs om met me te praten over hoe het ging, dit gesprek zou plaatsvinden op zondag 4 november, de dag van vertrek. Hij had liever niet dat ik ging zonder dat hij me gesproken had. Na wat heen en weer gebel, met Donna en Sjoerd bleek het toch dat ik toch veel liever naar Grenada ging, dat ik dat op dat moment belangrijker vond. Het was een unieke kans, die ik echt niet wou laten gaan. Dus uiteindelijk ging Sjoerd ook akkoord en kreeg ik ook de nodige toestemming van school. Probleem nummer 3, mijn paspoort. Om in St Lucia te werken heb je een werkvisum nodig. Al vrij snel had ik mijn paspoort ingeleverd bij de immigratiedienst in Castries, de hoofdstad. Paspoort inleveren, vragen beantwoorden en nee de stempel kan niet gelijk gezet worden, daar gaat minstens een week of 2 overheen. Aangezien dit gebouw alleen doordeweeks open is en ik in Accounts van maandag tot en met vrijdag werk had ik nooit de mogelijkheid gehad om mijn paspoort op te halen. Dus die lag nog bij de immigratiedienst, hellup! Hoe moest ik dat nou regelen voor zondag, de geplande dag om te vertrekken. Uiteindelijk allemaal goed gekomen, vrijdag vrijgenomen en samen met Ry naar Castries gegaan om mijn paspoort op te halen. Ik ben geen fan van Castries, ik voel me er niet op mijn gemak. Dit keer werd dat nog even benadrukt, zittend in de bus en voor ons een man zwaaiend met een mes. Ja ik kneep hem op dat moment wel even, hij had ons zo neer kunnen steken. Bah, geen fijn gevoel. Paspoort gehaald en weer terug, salaris ophalen bij de bank, omkleden en richting Halcyon.

Stipt om 1 uur meldden Roel, Ryan en ik ons bij Halcyon in het kantoor van Mr Jones. Daar werd al gauw het een en ander verteld, zodat we een beter beeld hadden wat nou de bedoeling was. Uit in totaal ongeveer 60 interns en management trainees (Lokale stagelopers) zijn er vier interns (Roel, Ryan, Nienke en ik) en vier management trainees (Natatia, Albert, Maurice en Sean-Pierre) gekozen voor deze unieke ervaring. Toch wel heel trots dat ik daar ook tussen zat, vooral omdat ik nog helemaal niet zo lang voor Sandals werk vergeleken met de rest. Sandals heeft een nieuw hotel gekocht in Grenada, voorheen La Source, wat nu Sandals La Source gaat heten. Bij de koop van dit hotel, was niet geheel duidelijk wat er allemaal in het ‘pakket’ zat. Dus ze wisten niet wat ze daar precies allemaal nog aan zouden treffen na het vertrekken van de vorige eigenaar. Onze taak was dan ook om alles te organiseren en om alles te tellen en te labelen. Plus alles moest verwerkt worden in de computer en van alles moest een foto worden gemaakt. Verder kregen we te horen dat we de eerste 2 nachten in een ander hotel zouden slapen en voor de rest van het verblijf in het nieuw gekochte hotel. Bovendien zou er een persconferentie plaatsvinden op donderdag 8 november, waar we moesten helpen indien nodig. Deze persconferentie zou de officiële aankondiging naar de wereld zijn van het aangekochte hotel.

Eerst moest er op zaterdag nog even gewerkt worden. Van 7 tot 12 moest ik werken in de Culinary Desk, daarna kon ik naar huis om mijn koffer te gaan inpakken. Geen idee wat ik allemaal mee moest nemen, we wisten niet precies hoe lang we zouden blijven, wat we aan moesten en of we konden wassen. Koffer volgepropt tot er niets meer bij kon, want zoals gewoonlijk kon ik weer is niet kiezen. Haha.

Zondag’s werden we om half 12 opgehaald om de lange reis naar het vliegveld te maken. Een klein dompertje, aangezien we dachten/hoopten dat we van het kleine vliegveld zouden vertrekken. Helaas pindakaas, we vertrokken van het internationale vliegveld van St Lucia, wat zich hélemaal in het zuiden van het eiland bevindt. Met acht personen presteerden we het om 12 koffers vol te krijgen, wat zorgde voor te veel overgewicht. Wat switchen en overplaatsen van wat spullen kregen we het toch voor elkaar om in elke koffer het juiste gewicht te hebben. Het was ook moeilijk inschatten wat we mee moesten nemen, want we zouden pas terug naar St Lucia komen als we alles klaar hadden. Niemand wist precies hoe lang dat ging duren, ze hadden ongeveer een maand ingeschat. Alhoewel onze terugvlucht stond gepland voor 10 dagen later, 14 november, maar het was een wijzigbaar ticket. Plus het feit dat de management trainees terug zouden gaan naar Jamaica, om daar hun training verder af te maken, dus zij moesten al hun bezittingen meenemen vanuit St Lucia want ze wisten niet of ze terug zouden gaan van te voren. Na een kortdurende vlucht van 25 minuten landden we op Grenada.

Eenmaal aangekomen in Grenada moesten we weer langs de immigratiediensten. Ze stellen altijd enorm veel vragen als je niet uit het land zelf komt. Wat je gaat doen, wat je gaat verdienen, waar je verblijft en ga zo maar door. Anderhalf uur, 12 koffers, 8 handbagage en 8 gestempelde paspoorten later stonden we buiten om opgehaald te worden. Daar kwam Fiona al aangelopen met een bordje: ‘Mr Davidson & Party’. (Ryan voelde zich zeer vereerd dat zijn naam op het bordje stond). 1 busje was niet genoeg voor al onze spullen, dus moest er nog een auto komen. Met 2 volgeladen auto’s reden we naar ons hotel voor de komende nacht, het “True Blue Bay Resort”. De bedoeling was dat er 4 van de 8 alvast in dit hotel zouden overnachten en 4 moesten de eerste nacht naar een ander hotel vanwege de hoge bezettingsgraad. Dit ging natuurlijk niet helemaal als gepland (Plannen samen met communiceren? Dat kennen ze in de Caribbean niet, haha). Het bleek dat er die avond maar 1 kamer beschikbaar was, in plaats van 4. Er waren al heel wat Sandals mensen gearriveerd de vorige dagen, de mensen van SRI (Sandals Resorts International) vanuit Jamaica (waar het hoofdkantoor van Sandals zich bevindt), dus degene die achterbleef was niet helemaal alleen. Nou de rest van alle spullen weer inladen in de auto om vervolgens naar het andere hotel te gaan, “Maca Bana”. Ook dit verliep niet zoals gepland, daar wisten ze überhaupt niet dat er gasten kwamen. Heel fijn. Sleutels gezocht, uitgedeeld en de kamerverdeling gemaakt. Bleken het complete villa’s te zijn, super gaaf. Per 2 personen hadden we, 2 slaapkamers, 2 badkamers, jacuzzi, 10 kasten, woonkamer, keuken, balkon en terras. Zo groot, dat kan je je niet voorstellen. En erg leuk ingericht! Na een flink diner in ‘Aquarium’ zijn we vroeg gaan slapen, we waren toch wel wat moe van het reizen.

Na een klein schraal ontbijtje, onze koffers weer ingeladen om die af te leveren bij True Blue Bay. Daarna gingen we naar La Source om daar een rondleiding te krijgen over het gehele resort. 9 uur moesten we aanwezig zijn, maar toen was de rest nog niet klaar. Ook waren we nog erg hongerig na een wat kil ontbijtje. Dus zijn we eerst nog weer teruggereden naar True Blue om wat eten te regelen. Na een stevig ontbijt was de rondleiding natuurlijk allang begonnen, ditmaal zonder ons. Na een korte uitleg wat de bedoeling wat van de dag en de rest van de week begonnen we met de hotelkamers. In totaal moesten er 110 kamers gedaan worden. De eerste kamer deden we met zijn allen, inclusief twee SRI leden om uit te leggen hoe we het moesten doen. Alles moest geteld, opgeschreven, bestickerd en gekeurd/getest worden. Na 2 kamers met iedereen gedaan te hebben, vonden we het handiger dat we teams van 2 zouden maken, zodat we er wat sneller door heen gingen. Het was tenslotte ook niet handig om met veel personen in 1 hotelkamertje te staan en door elkaar te schreeuwen. Natuurlijk werd het een soort strijd, wie aan het einde van de dag de meeste kamers had gedaan. Interns VS Management Trainees. De stand was na de eerste dag 26 kamers voor de interns tegenover 16 kamers voor de management trainees, wel degelijk een verschil. Aan het eind van de dag werden we weer terug gebracht naar ons hotel, waar we een heerlijk uitgebreid diner met een lekker smakende cocktail kregen. Daarna nog ingemaakt met een potje schaken door Ryan, dat was een beetje minder haha.

De volgende dag gingen we weer verder met de kamers. Tijdens de lunch hadden we alweer een dikke voorsprong op de management trainees. Uiteindelijk hadden Ryan en ik het meest aantal kamers gedaan, gevolgd door Roel en Nienke, en de laatste plaatsen voor de management trainees. 69 kamers gedaan door de interns, en 36 door de trainees, wel een duidelijk verschil. We wisten dat het werktempo in de Caribbean lager lag, maar zoveel; dat was toch wel verbazingwekkend. Tijdens de lunch werden de kamernummers uitgedeeld, allemaal hoopten we op een grote kamer met zo’n enorm 4 Poster bed. Iedereen was gelukkig, behalve ik haha. Ik kreeg 2 losse bedden, wat achteraf best handig was, want op 1 kon ik gewoon mijn koffer open laten staan. Voor het avondeten hadden we nog even boodschappen gedaan. We kregen drie maaltijd op een dag, maar we wouden voor ’s avonds wat drankjes hebben en wat lekkernijen om lekker te knabbelen. We hadden toch meer gekocht dan we verwacht hadden, bepakt en bezakt liepen we door de lobby. Waar we uitgelachen werden door al het personeel wat daar rond liep. En we werden natuurlijk bestempeld, als ‘studenten drinken VEEL alcohol’. Die avond hebben we de verkiezingen van Amerika gekeken, waar Obama er met de titel vandoor ging!

Alles, maar dan ook echt alles moest geteld worden. Van borden en bestek, tot stoelen, tafels, plantenbakken, gymattributen en nog vele andere dingen. Ryan en ik moesten op woensdag de ‘Gym’ tellen. We vonden pijlen en bogen, 500 tennisballen, pingpong ballen, 100 golfclubs, fitnessapparaten, etc. Verder vonden we in de kelder allemaal spelletjes, waaronder heel veel pokerchips. Dat bracht ons op het idee om die avond een potje poker te spelen. Roel, Ryan, Nienke en ik – een potje poker. Raad eens wie er won? Juist, ik! Woehoeh! We mochten alles gebruiken als we alles dezelfde dag maar zouden retourneren. In het donker ik de pokerset weer terugbrengen, bleken er nog allemaal mensen in de lobby te zitten. Die vroegen of ik mee op stap wou, want er was een leuk feest gaande in het True Blue Bay hotel. Ik de andere interns vragen, die waren te moe om mee te gaan. Ik ben wel mee geweest en het was geweldig. Het was een feest van de ‘Medical School’, dat is een hele grote internationale universiteit, met studenten vanuit de hele wereld. Dus ik ontmoette wat Europeanen en nog allemaal andere mensen. Ook leerde ik de mensen van Sandals wat beter kennen. Het was een zeer geslaagde avond, maar de volgende dag kwam veel te vroeg haha. Grenada is een geweldig land! Het is beter ontwikkeld dan St Lucia, de mensen hier staren je niet aan en kijken niet naar je alsof je van een andere planeet komt. Een heel verschil met St Lucia!

Donderdag 8 november was het de dag van de officiële aankondiging, de persconferentie. Vanuit de hele wereld kwamen er mensen om dit bij te wonen. Het hele hotel werd mooi aangekleed, stoelen werden neergezet en overal werden bloemen en planten geplaatst. Het leek nu wel een echt hotel. We moesten die avond helaas helpen met de bediening etc, dus konden we niet gezellig staan kletsen. Nee, er moest gewerkt worden. Alhoewel, het niet echt nodig was, want het bedrijf dat ingehuurd was voor het eten en drinken had genoeg personeel meegebracht. Butch en Adam Stewart waren natuurlijk ook aanwezig en hielden beide een speech. Ook waren er andere gastsprekers. Zo’n 250 gasten waren er uitgenodigd en allemaal even geïnteresseerd in de nieuwe plannen van Sandals. Er werden schetsen gepresenteerd van wat het ongeveer moet gaan worden, echt super gaaf! Na alle sprekers was het voor de gasten tijd om een drankje te doen en wat hapjes voorgeschoteld te krijgen. Voor ons was er niet veel werk, dus we zijn om 10 uur er tussen uit geknepen om zelf een drankje te doen op Roel’s kamer. Gezellig gekletst tot in de laatste uurtjes. We kregen die avond bericht vanuit het internhuis in St Lucia, dat er wiet gevonden was en dat het hele huis op zijn kop stond. Bah, wij zijn even weg, en het is gelijk drama. Maar hier meer over in mijn volgende verslag.

De volgende dag was het gewoon weer vroeg opstaan en andere dingen tellen. Watersports, 2 restaurants, entertainment en de tuinen stonden op de planning. Na een lange werkdag van zo’n 12 uur zaten we lekker in de lobby een drankje te drinken. Nienke was erg benieuwd naar mijn acro avonturen, dus liet ik haar een filmpje zien van het EK in 2009. Ze werd meer en meer nieuwsgierig dus er volgden nog wat filmpjes. Op dat moment kwamen Mr Jones en andere mensen van SRI terug van hun diner met nieuwe suppliers, en die waren ook erg benieuwd. Daarna bleven ze zitten en hebben we met zo’n 20 man een hele gezellige avond gehad. We leerden de mensen echt kennen, wat misschien later handig kan zijn als we een aanbeveling nodig hebben voor een baan.

Zaterdag vertrokken alle SRI mensen weer naar hun eigen land en bleven wij achter samen met de General Manager, wie ook de oude General Manager was van Sandals Grande, dus die kenden we al, en de 2 jongens van de ‘storeroom’. Het werd dus nu wel echt een spookhotel. In totaal 11 mensen in dat hele grote gebouw. Moet je nagaan, ’s avonds moesten we alle lichten uitschakelen, ook in de lobby, dan in het donker je kamer vinden. Dat is zo vet om mee te maken, om te slapen in een leeg hotel. Doordat er heel veel mensen waren vertrokken, wouden ze alle mensen in 1 deel van het gebouw hebben, zodat ze de rest van de elektriciteit af konden sluiten. Ook ik moest dus verhuizen, ik was erg blij en verheugd, want ik wist bijna zeker dat ik dan wel een 4 Poster bed zou krijgen. Helaas, ook deze keer weer 2 losse bedden. Hier zijn de hele week (en nog steeds) erg veel grappen over gemaakt. Haha. Verder maakten we natuurlijk ook gebruik van de faciliteiten, de zee, de zwembaden en van de grote tv. Zaterdag avond na wat potjes pool hadden we een mini ‘poolparty’. Met wat drankjes op hoppa het zwembad ingedoken. Spitter Spetter Spat, toen waren al onze kleren nat, maar goed, wel gelachen. Zondag hebben we het een beetje rustig aan gedaan, ’s avonds een film gekeken op het reusachtige scherm om daarna vroeg te gaan slapen, dat was ook wel nodig na al die avonden laat naar bed te zijn gegaan. Maandag was dan ook een rustig dagje, de laatste dingen afronden en vooral wat ouwehoeren in het hotel. In de zee gezwommen en ik heb wat gebarentaal geleerd van Sean-Pierre, 1 van de management trainees, afkomstig uit Jamaica. Een erg leuke jongen, erg gay, wat in zijn land verafschuwt wordt. Dat is erg jammer, want dat maakt hem een ander persoon dan dat hij daadwerkelijk is, nu is hij ingetogen en voorzichtig. Gebarentaal is iets wat ik echt zou willen leren. Wie weet komt het er ooit nog is van.

Dinsdag en woensdag stond er niet veel meer op het programma, werk gerelateerd. Het was tijd voor leuke dingen. Dinsdag middag zijn we wezen snorkelen op een plek waar allemaal beelden onder water te zien waren. Ik moet de foto’s nog steeds ontvangen van Sean-Pierre, dus die kan ik nog niet toevoegen aan mijn fotoalbum. Op woensdag stond er een eilandtour ingepland. Eerst naar de watervallen, erg mooi, maar niet echt bijzonder. Daarna naar een nootmuskaatfabriek, wat wel indrukwekkend was. Alles wordt daar nog met de hand gedaan. Verder nog naar een andere nootmuskaatfabriek geweest en allerlei mooie uitzichtpunten bezocht. Teruggekomen bij het hotel was het de tijd om de laatste dingen in de koffers te stoppen om vervolgens richting het vliegveld te vertrekken.

Na 10 geweldige dagen in ‘The Isle of Spice”, met airconditioning, 3 buffetmaaltijden op een dag, zwembaden en de zee, 1000 musquitos, tours met erg veel nootmuskaat, spiced rum, nieuwe mensen en een geweldige ervaring op zak was het de tijd om weer terug te keren naar St Lucia. Back to reality. Wauw! Het was echt super gaaf en vooral een leerzame ervaring. Dit had ik niet willen missen. Ik hoop dat ook dat ik in april terug mag om te helpen bij de echte officiële opening van het nieuwe hotel, dat zou wel super gaaf zijn. Dan kan ik kijken wat ze er van hebben gemaakt, dus allemaal: DUIMEN! Hihi.

See you next time!

With love,
Kelly